“Drie jaar geleden was ik dol op de iPhone”, zo begon mijn collega Merijn onlangs zijn relaas over Android. Hij vertelde dat hij in was overgestapt naar het mobiele besturingssysteem van Google en gaf daar een aantal argumenten voor. Sommigen van jullie waren het met hem eens, anderen noemden hem een ‘Apple hater’. Tijd voor een tegengeluid op de redactie.
Drie jaar geleden was ik namelijk óók dol op mijn iPhone, maar drie jaar later ben ik dat nog steeds. Laat ik vooropstellen: ik was nooit een Apple-fan. Op een iPod die ik ergens gratis had gekregen na, had ik nog nooit een Apple-product gehad of willen hebben. Met iOS veranderde dat, het is in mijn ogen namelijk het beste mobiele besturingssysteem op de markt. Waarom? Lees snel verder!
Gebruiksgemak: ik wil geen mobiele pc!
Je pc op broekzakformaat; dat was zo ongeveer het ideaalbeeld waarmee vroegere smartphones werden ontwikkeld. Hoe anders was iOS. Toen Apple in 2007 de iPhone aankondigde, introduceerde het een nieuwe manier van mobiel denken. Apps – kleine applicaties speciaal gericht op mobiel gebruik – namen de wereld over en iOS werd een platform waarop talloze originele ideeën hun oorsprong vonden.
Waarom deze geschiedenisles? Eenvoudig: iOS was en is heel veel, maar geen poging om je pc-ervaring op een klein scherm te krijgen. Dankzij de touch-besturing navigeer je vloeiend en snel door het hoofdscherm en menu’s, apps zet je op de plek die je maar wilt (bijvoorbeeld in handige mapjes) en de iPhone heeft maar één grote Home-knop nodig.
Links: orde. Rechts: chaos.
Zet daar Android tegenover. Het besturingssysteem geeft een wirwar van schermen dankzij één menu waar alles op alfabetische volgorde staat én een startpagina waar je nóg een keer apps neerzet die je vaak gebruikt. Dubbel werk dus. Niet voor niets hebben de Android-topmodellen doorgaans grotere schermen dan hun Apple-concurrenten: de chaos heeft ruimte nodig.
Daarnaast heeft Android last van een digitale knoppenoverdosis onder in beeld (iPhones hebben slechts één Home-knop) en moet je tot overmaat van ramp zelfs antivirus-apps installeren om je apparaat schoon te houden. Android’s open aard blijkt een open haard voor malware; iets wat voorheen beperkt was tot de gewone computer.
De koning der apps
Apps zijn er in alle soorten maten, op zowel Android als iOS. In Google Play vind je een bijna onuitputtelijke hoeveelheid van deze mobiele applicaties. Maar er is één probleem: het overgrote deel is rotzooi. Omdat iedere ontwikkelaar zomaar zijn software op de mobiele schappen kan kwakken, werkt de helft voor geen meter en ziet de andere helft er totaal niet uit. Dankzij een veel strenger deurbeleid, moeten iOS-apps voldoen aan bepaalde kwaliteitseisen. En dat merk je. Met de switch naar iOS 7 bijvoorbeeld zette Apple een nieuwe uiterlijke standaard neer, waar app-makers zich al gauw naar schikten. Het gevolg: bijna alle apps op je telefoon zien er stijlvol en mooi uit. Op Android zijn bovenal de apps van Google zelf een lust voor het oog; de rest is grotendeels een wildgroei aan amateuristische rotzooi.
Als eerste de laatste updates
Daar komt bij dat je sommige briljante apps alleen vindt op iOS, dat apps veel eerder in de App Store staan en dat ze bijna per definitie sneller worden geüpdatet. Denk aan Instagram, dat pas een half jaar later op Android kwam. Of denk aan de Facebook-app, die op iOS per definitie voorloopt op zijn Android-broertje. Alsof dat niet genoeg is, worden apps meestal in eerste instantie voor de iPhone ontwikkeld. De Android-versie is dan een slap aftreksel of regelrechte kopie van een app die al bestaat.
Eenheid, keuzevrijheid en veiligheid
Orde en streng deurbeleid; Apple krijgt vaak kritiek op die geslotenheid. In het geval van iOS is dat onzin. Je iPhone beheer je bijvoorbeeld even gemakkelijk met een ander programma dan iTunes, zoals ik beschrijf in deze blogpost. Met iExplorer krijg je eenvoudig toegang tot al je media, contacten, sms-geschiedenis, enzovoorts. Openheid is in het geval van iOS een keuze. Ja, je kunt iTunes of iCloud alles voor je laten synchroniseren zonder dat je daar enige inspraak in hebt, maar evengoed doe je alles handmatig. iOS is daarom perfect geschikt voor mijn moeder, maar ook voor veeleisende gebruikers met de nodige kennis. En echte tweakers kunnen het apparaat altijd nog jailbreaken.
Bestandsbeheer met iExplorer
Voordeel van die orde is dat, wanneer je je eenmaal begeeft binnen de wereld van Apple, alle apparaten perfect met elkaar samenwerken. Dankzij iCloud synchroniseer je draadloos je gegevens, foto’s, muziek, documenten en meer tussen iPhone, iPad en Mac. Daarnaast heb je toegang tot belangrijke Google-apps zoals Maps, Google Now en Google Drive. Google heeft met Android, Glass, ChromeCast en Chrome OS inmiddels natuurlijk een gelijkwaardig ecosysteem, met als kanttekening dat Apple zélf zijn apparaten fabriceert (zie ook volgende paragraaf) en Google niet.
Dankzij iCloud Sleutelhanger en de vingerafdrukscanner op de iPhone 5S wint iOS het ook op veiligheid van Android. Google kwam sowieso pas veel later met een inferieure ‘Zoek mijn iPhone’-kloon. Met een iDevice op zak voel je je veilig, hoe duur ‘ie ook is.
Waar voor je geld
Andere kritiek op Apple is namelijk het prijsbeleid. Merijn noemt de dure accessoires en vindt de iPhone ‘wat de gek ervoor geeft’. Daar heeft hij deels gelijk in. Natuurlijk, officieel Apple-materiaal kost veel, maar even gemakkelijk ga je naar DealExtreme of wandel je de plaatselijke Flying Tiger binnen voor een kekke oplader van een paar euro. Werkt even goed.
Belangrijker voor het prijsargument is het apparaat zelf. Een iPhone kost nieuw inderdaad zo’n 700 euro, maar daarbij krijg je een besturingssysteem dat perfect is afgestemd op het apparaat. iOS draait alleen op de iPhone, iPad en iPod Touch in plaats van op honderd verschillende apparaten die allemaal net even anders zijn. Ja, je koopt voor een prikkie een Android-telefoon maar deze kunnen het systeem vaak amper aan. Neem Merijns Motorola van een jaar oud: wanneer hij door zijn schermenchaos bladert hapert het hele systeem!
De nieuwste iOS-versie ook op de oude iPhone 4
Nu werkt Google gelukkig aan dat probleem, via de introductie van Google Play Services en Android 4.4 KitKat. Deze nieuwe versie moet minder kracht eisen van telefoons en zo ook geschikt zijn voor oudere apparaten. De vraag is echter of fabrikanten de update wel gaan aanbieden; zij hebben meer baat bij een consument die een nieuw apparaat koopt dan eentje die jarenlang vasthoudt aan zijn oude vertrouwde Android-smartphone.
Dan Apple. Tot aan iOS 7 kreeg ook de iPhone 3GS, geïntroduceerd in 2009, elke nieuwe update voor het besturingssysteem. Kocht je zo’n 3GS dus bij de release, dan heb je vier jaar lang kunnen genieten van de nieuwste smartphone-snufjes. Op mijn huidige iPhone 4 (uit 2010) gebruik ik gewoon iOS 7. Dat werkt niet helemaal vloeiend, maar ik heb in ieder geval de keuze om te updaten. Het rechtvaardigt de hoge prijs van een iPhone meer dan de 500 à 600 euro die je betaalt voor Android-topmodellen zoals de Samsung Galaxy S4 of HTC One. Bij die toestellen is het maar de vraag hoe lang ze worden ondersteund.
Conclusie
Is iOS perfect? Nee, dat zeker niet. Sommige functies, zoals het notificatiecentrum, werden erg laat geïntroduceerd en qua social media-integratie loopt het OS flink achter op Android. Ook was iOS 7 meer een stap voorwaarts qua uiterlijk dan qua functionaliteit, waardoor we eigenlijk nog altijd met een besturingssysteem uit 2007 werken. Android heeft in de tussentijd een evolutie doorgemaakt van (zeer) lelijk eendje tot multifunctionele zwaan. Beide besturingssystemen hebben anno nu hun voor- en nadelen en de keuze tussen iOS en Android is daarom vooral smaakafhankelijk.
Ik kies in ieder geval voor de eerste, omdat ik liever geen veredelde pc op zak heb. Maar ook vanwege de nieuwste pracht-apps, de jarenlange ondersteuning van Apple voor oudere apparaten en natuurlijk het stijlvolle uiterlijk van iOS. Wat jij?
