Advertentie

Artikel

10 jaar Facebook: wat zou jij anders doen?

10 jaar Facebook: wat zou jij anders doen?
Softonic Redactie

Softonic Redactie

  • Bijgewerkt:

Als je terug in de tijd kon, naar het moment waarop je je aanmeldde bij Facebook, zou je dan iets veranderen? Die vraag stelden we ons hier bij Softonic, in de hoop iets te leren van onze fouten op Facebook.

Facebook is tien jaar oud. Voor die tien jaar, hebben we tien verhalen van Softonic-redacteuren, die terugkijken naar het moment dat zij zich aanmeldden voor Facebook. Hoe waren wij toen? Jong en enthousiast, nog onbewust van de zorgwekkende privacyproblemen en onmetelijke grootte die Facebook later zou bereiken.

Er is één ding waar iedereen het over eens is: zouden we teruggaan naar ons Facebook-begin, dan zouden we allemaal iets veranderen. Minder persoonlijke informatie delen, minder online vrienden toevoegen, enzovoorts.

We vertellen je in het kort ons verhaal, wat we hebben geleerd en wat we anders zouden doen. Zodat jij, de lezer, niet dezelfde fouten maken als wij.

Markus: minder delen

Toen ik Facebook begon te gebruiken in 2006 dacht ik, zoals velen, niet na over de grote impact op mijn sociale leven. Als een verwoed wereldreiziger groeide mijn vriendenlijst uit tot meer dan vijfhonderd in totaal. Ook had ik geen idee hoe ik Facebook moest gebruiken en wat ik allemaal moest delen. In 2010 was ik uitgegroeid tot Facebook-junkie en deelde ik veel nutteloze en privé dingen. Erger nog was het volgen van al het oppervlakkige geneuzel. Dus verwijderde ik mijn account compleet en nam ik een Facebreak van een jaar. Sinds 2011 gebruik ik het weer, maar met een andere instelling: ik houd mijn tijdlijn niet meer bij, heb hooguit vijf posts op m’n wall en ben veel kieskeuriger met vrienden toevoegen. Nu log ik vaak meer dan een week niet eens in op Facebook.

Fabrizio: Minder vrienden toevoegen

Facebook maakte een einde aan mijn persoonlijke blog. En dat was goed. In 2007 blogde ik veel persoonlijke dingen en de aandacht die het kreeg maakte me ongemakkelijk. Toen Facebook kwam kreeg ik meer controle over wie wat mocht lezen en meer feedback van vrienden over wat ik postte. Mijn publiek was kleiner, maar beter zichtbaar. Nu blijf ik mijn Facebook-profiel gebruiken als testruimte voor mijn schrijfsels, zodat mijn vrienden de kans hebben alles te lezen voor ik het openbaar maak. Mijn vriendentotaal daalde onlangs tot onder de 140, minder dan de Dunbar-hoeveelheid; ik verwijder van tijd tot tijd vrienden om mijn tijdlijn interessant te houden en lurkers buiten te sluiten.

Junko: minder collega’s toevoegen

Ik registreerde bij Facebook in november 2007, maar gebruikte het weinig omdat veel van mijn Japanse vrienden een ander sociaal netwerk, ‘mixi’, gebruikten. Aan het einde van 2010 werd Facebook eindelijk populair in Japan, terwijl steeds meer mensen mixi verlieten. Japanners gedragen zich uniek, wat goed te zien is aan hun social media-gedrag. Ze voelen zich verplicht op de Like-knop te klikken en complimenten achter te laten onder foto’s en updates van vrienden en collega’s. We zijn harmonieus te allen tijde. Persoonlijk probeer ik niet teveel collega’s als vrienden toe te voegen, zodat ik me niet schuldig voel als ik niet constant elke foto van hen like. Klinkt dat raar?

Maria: niet overal fan van worden

Ik begon in september 2008 te posten op Facebook, ongeveer tegelijkertijd met Twitter. Ik zag het verschil tussen de twee netwerken niet en schreef over alles wat ik at, deed en voelde, Het ergste was dat ik over mezelf begon te schrijven in de derde persoon: ‘is moe’, ‘is op zoek naar een baan’… Gelukkig kreeg ik snel door hoe absurd dit was. Helaas werd de ene nare gewoonte vervangen door een andere: ‘fan worden’ van allerlei pagina’s. Van koffie tot leggings tot bruine cocker spaniels; ik vond alles leuk. Was dat echt nodig? Nu vind ik van niet, toen zag ik het anders. Gelukkig ben ik verstandiger geworden!

Pier Francesco: mijn echte naam gebruiken

Mijn eerste benadering van Facebook was het zo ver mogelijk van me af te houden. Toch kwam er een dag dat ik wel moest: donaties verzamelen voor slachtoffers van de aardbeving in Abruzzo in 2008. Ik werd aangenomen als verantwoordelijke voor alle content, met als hoofdplatform voor berichtgeving, je raadt het al: Facebook. Dus maakte ik een nepprofiel. Ik wilde de sociale tsunami het hoofd bieden. Dit leidde tot problemen. Ik moest bijvoorbeeld altijd tekst en uitleg geven bij een vriendschapsverzoek, omdat de ander niet wist dat ik het was. Ook was ik onvindbaar op Facebook. Zou ik zes jaar teruggaan in de tijd, dan zou ik mijn echte naam hebben gebruikt. Desondanks was het een succes: we haalden 10.000 echte euro’s op. Met een nepprofiel.

Daniel: niet mijn echte naam gebruiken

Toen ik voor het eerst van Facebook hoorde vond ik het een lelijke kopie van MySpace, ook nog eens zonder de muziek: totaal niet aantrekkelijk. Toch duurde het niet lang voor ik een account aanmaakte. Het was 2008, ik verliet Australië en het was een perfect excuus om in contact te blijven met de vrienden die ik daar had gemaakt, die wél Facebook gebruikten. Het eerste wat ik deed? Mijn echte naam invoeren, veel te veel mensen toevoegen en een aantal foto’s uploaden. Het duurde niet lang voor ik al mijn foto’s verwijderde, mijn echte naam verving door een verzonnen alternatief en mijn privacy-instellingen aanpaste. Nu kan ik niet eens worden getagd in posts en foto’s zonder mijn goedkeuring. De tijden veranderen.

Sebina: geen Facebook Connect gebruiken

In 2008 betrad ik de wondere wereld van Facebook. Ik was wat voorzichtig en gebruikte mijn profiel voornamelijk om oude en nieuwe vrienden op te zoeken. Toen mijn zus, moeder en de rest van mijn familie Facebook begon te gebruiken veranderde een hoop: ik begon gedachten, foto’s en links te delen met iedereen. Ik werd minder voorzichtig, lette niet op mijn privacy-instellingen en gebruikte Facebook Connect om nieuwe apps en diensten te proberen. Een paar dagen geleden kwam ik er dankzij MyPermissions achter dat meer dan 190 apps toegang hadden tot mijn persoonlijke informatie! Ik verwijderde alle apps en maakte een belofte aan mezelf: ik klik nooit meer op die knop.

Baptiste: privéberichten gebruiken in plaats van alles delen

Ik ben nooit groot fan geweest van Facebook. Ik ben nog steeds van mening dat teveel privédingen delen op internet een negatieve invloed heeft op je leven. Desondanks meldde ik me op 30 januari 2011 aan voor Facebook. Mijn vrienden verlieten Windows Live Messenger en Skype, en iedereen had het op dat moment over Facebook. Ik wierp direct een oogje op mijn privacy-instellingen; een nuttige voorzorgsmaatregel. Tegenwoordig gebruik ik Facebook dagelijks om mijn vrienden te spreken… via privéberichten. Ik post bijna niets op mijn wall en reageer weinig op posts van anderen. Ik ben, kortom, een slechte Facebook-gebruiker, voor wie ‘sharing is caring’ als nonsens in de oren klinkt. Ik ben tevens bewijs van dat het mogelijk is om Facebook te gebruiken zonder je hele leven op straat te gooien.

Samuel: mijn online reputatie beschermen

Kijk ik naar mijn wall, dan zie ik dat ik in 2007 ben begonnen Facebook te gebruiken. Ik herinner me niet veel van die tijd, behalve één belangrijke regel die ik mijzelf en mijn vrienden voorhield: Facebook is NIET het echte leven. Ik zag al vroeg de gevaren van een platform waar je vrienden simpelweg toevoegde of negeerde, berichten afwees of zomaar op iemands persoonlijke profiel berichten achterliet. Op de een of andere manier vermoedde ik dat onze levens in de toekomst zo verweven zouden raken met social media, dat ons echte en ons online leven moeilijk te onderscheiden zou worden. Zou ik opnieuw beginnen, dan zou ik het anders aanpakken. Nee, Facebook is niet het echte leven, maar het is wel een belangrijk onderdeel ervan. Dus zou ik meer maatregelen hebben genomen om mijn online reputatie beter te beschermen in die begintijd.

Jan-Hendrik: leven zonder Facebook

Ik zou de vraag over wat mijn grootste Facebook-fout ooit is simpel kunnen beantwoorden met: geen. Geen, want ik ben de vreemde eend in deze bijt, het zwarte schaap zonder Facebook-account. Was het een fout om me nooit aan te melden voor Facebook? Dat zou het zijn als ik me buitengesloten voelde, of het gevoel had cruciale informatie te missen. Ik zie echter het nut niet in van de hele dag kattenplaatjes kijken. Hetzelfde geldt in het dagelijks leven: ik zoek liever naar onderwerpen die me interesseren dan dat ik passief platgegooid word met informatie. De tijd die het kost om het (weinige) leuke van de (vele) onzin te onderscheiden is mij te dierbaar. Sociale interactie was voor Facebook ook al mogelijk. Daarom was en is Facebook nooit mijn plek, en dat zal het de komende tien jaar ook wel niet worden.

En jij?

Er zijn tien jaar voorbij gevlogen. Tien jaren met fouten. Fouten waarvan we hopen dat jij ze niet ook maakt, nu wij ze op een rij hebben gezet. De belangrijkste les: let op je privacy en wees bewust van wat je deelt op social media.

Welke fouten zou jij nu niet meer maken op Facebook?

Softonic Redactie

Softonic Redactie

Het nieuwste van Softonic Redactie

Editorial Richtlijnen